21 februari 2020

Het is natuurlijk geen pretje wanneer je te maken krijgt met discriminatie. Met name Joden weten daar alles van. Het is dan ook zeer zorgelijk wanneer het antisemitisme opnieuw toeneemt. Daar moet werkelijk alles aan gedaan worden om dit de kop in te drukken.

Ook christenen hebben helaas de nodige ervaring met discriminatie en uitsluiting. In talloze landen (en dat zijn vooral islamitische landen) worden christenen beschouwd als tweederangs burgers. Het atheïsme is een goede tweede in deze behandeling; denk aan het voormalige Sovjetrijk, het huidige China en vooral Noord-Korea. Het atheïsme blijkt niet altijd zo tolerant te zijn, als men wil doen geloven.

Discriminatie is een ernstige zaak. En het doet me veel wanneer ik hoor dat mensen puur om hun huidskleur negatief bejegend worden. Wie doet er nu zoiets? En wat heeft de mensheid toch bezield om kleurlingen als tweederangs burgers te beschouwen. Ook christenen - en ik zeg het met diepe schaamte - hebben er aan meegedaan (en soms doen ze het nog steeds).

Hoe is dat nu toch mogelijk? Juist christenen moeten toch weten dat in Christus die verschillen er wel zijn, maar dat ze niet meer bepalend zijn. Schrijft de apostel Paulus niet: Daarbij is het niet van belang dat men Jood is of Griek; daarbij is het niet van belang dat men slaaf is of vrije; daarbij is het niet van belang dat men man is of vrouw; want allen bent u één in Christus Jezus (Gal. 3:28).

En dat was ook de geweldige kracht van het christendom in de vroege kerk. Uiteraard respecteerde men de maatschappelijke verhoudingen. Je respecteerde je baas, luisterde naar je ouders en was beleefd richting overheidsdienaren. Maar in de kerk zei de baas tegen zijn slaaf: Dag broeder, goed je te zien. In de kerk zaten ze naast elkaar en zagen ze elkaar als broeders en zusters. Zelfs Joden en heidenen vonden via Christus elkaar. Een wonder waarover de apostel Paulus in Efeze 2 niet uitgejubeld raakt.

En dit is - naar mijn idee - nog altijd de beste oplossing om met die verschillen om te gaan. In Christus immers worden de verschillen niet weggepoetst, maar het is niet meer het belangrijkste. Ik weet natuurlijk wel dat je met deze oplossing in onze maatschappij de handen niet op elkaar krijgt. Maar de richting die het maatschappelijk debat nu op gaat is bij soms tenenkrommend. Zo'n beetje iedereen voelt zich nu gediscrimineerd. En dus worden onwelgevallige straatnamen verwijderd, als de namen teveel doen denken aan de slavernij, mogen we geen moorkop meer eten en moet het kruis van de mijter van Sinterklaas verwijderd worden. Kerstfeest wordt omgedoopt tot winterfeest, want discriminerend voor moslims en carnaval heet dan verkleedfeest, want discriminerend voor niet-katholieken. En zo kun je nog wel even doorgaan.

En dan heb ik het niet over dat eindeloze gepraat over inclusiviteit en dat soort modewoorden. Ik moet er wel een beetje om glimlachen, totdat je merkt dat deze mensen het serieus menen. Waar eindigt dit? Minstens zo erg zijn de ongenuanceerde reacties die dit dan weer oproept. Mensen die extra nadruk gaan leggen op hun identiteit als Nederlander. En zo worden de tegenstellingen alleen maar groter.

Ik blijf erbij dat de oplossing van de apostel Paulus toch de beste is. Al krijgen we dan in de maatschappij hiervoor de handen niet op elkaar, laten we het dan maar proberen in de kerk, in onze eigen gemeente.

Volgens mij is er dan nog genoeg te doen....

Meer informatie:
ds. G.C. Bergshoeff
033-277 13 77
dsb@hervormdscherpenzeel.nl

Terug naar de vorige pagina

Terug naar het nieuwsoverzicht