Geleid in de duisternis

15 november 2019

Zondagavond 10 november mocht ik voorgaan in het dorpje Dodewaard. Op een of andere manier bewaar ik aan die plaats geen goede herinneringen. Dat heeft te maken met die kerncentrale daar. Als kind reed ik een keer met mijn vader en moeder vanuit Velp naar huis en we kwamen langs Dodewaard, langs de kerncentrale dus. Het was in de jaren ’70/’80. Er waren volop protesten tegen die kerncentrale en de wildste verhalen deden de omloop. En al hield ik dat allemaal niet zo bij als tiener, op een of andere manier raakte het me wel. Zo gaat dat nogal eens met een kinderziel. Die pakt veel meer op dan wij vaak denken. Daarom is het niet om het even hoe je als ouders spreekt in bijzijn van je kinderen en wat je je kinderen allemaal laat zien.

Maar goed, ik ben inmiddels wat ouder geworden en nu mag ik regelmatig in Dodewaard preken. Zo ook afgelopen zondagavond. Ik was bij mijn moeder in Hagestein en had voor het gemak mijn navigatie ingesteld en verder niet gekeken op een kaart. Ik vertrouwde blindelings op mijn navigatie. Bij Tiel moest ik er al af, zei dat ding. Maar ik dacht: "Dat klopt niet, er moet een afslag Dodewaard zijn." Maar die afslag kwam maar niet. En ondertussen schreeuwde de stem van mijn navigatie steeds harder dat ik nu echt de afslag moest nemen.  Dus nam ik dan toch maar de volgende. Toen werd ik via allerlei kleine weggetjes en donkere stegen uiteindelijk naar de dijk geleid. Daar aangekomen was het nog een paar honderd meter en dan had ik mijn bestemming bereikt. Maar de bestemming die mijn boordcomputer aangaf, was een grote duisternis.

Daar stond ik dan midden op de dijk, niets en niemand te bekennen. En inmiddels had mijn navigatie het begeven. Was dit dan de gevreesde Fall-out die het gevolg was van een kernexplosie?

Zo stond ik daar eenzaam en alleen in de duisternis op een dijkje in niemandsland. Gelukkig kwam ik weer bijtijds bij zinnen en heb de snelweg toch weer gevonden (ik bleek ergens bij Tiel gestaan te hebben). En net op het moment dat ik dacht, dit wordt veel te laat, besloot ik nog wat door te rijden en daar was de afslag Dodewaard. Het was inmiddels wel bijna kwart voor zeven, ze hadden net de afkondigingen gedaan.

En ik kon zo inschuiven. U begrijpt dat ik wel even op adem moest komen.

Maar Gode zij dank is het verder goed gegaan.

U begrijpt natuurlijk dat mijn aarzelingen bij die navigatieapparatuur wel weer bevestigd zijn. Je moet altijd zelf blijven nadenken (of gewoon het adres wat beter intypen...). Overigens geldt dat voor het christelijk leven niet anders.

Je hoort nog wel eens de vergelijking met de Geest die als een soort navigatie werkt. Nou, zo werkt het niet. De Geest verlicht ons denken (zie Rom. 12:1 en 2). En zo leren we op een christelijke wijze denken.

Anders worden we lui en slordig. En voor je het weet belandt je dan ergens in de donkere duisternis.


Meer informatie:
ds. G.C. Bergshoeff
033-277 13 77
dsb@hervormdscherpenzeel.nl

Terug naar de vorige pagina

Terug naar het nieuwsoverzicht